Week 4: Stageleven en nog wat meer

Niet te geloven, week 4 is alweer voorbij. Regelmatig verbazen we ons over hoe snel de tijd hier gaat. We zijn er al een maand maar het voelt alsof we gister zijn geland. Toch hebben we al zoveel meegemaakt dat het ook weer lijkt alsof we hier al veel langer zijn.

Tijdens het weekend zijn we uitgenodigd door een paar collega's van Rosanne om een drankje te gaan doen bij een van de lokale zwembaden. Dit zwembad zat langs de rivier waar ook een steiger op het water was. Ondanks dat we niet veel van de rivier zagen omdat het al donker was, was de locatie erg mooi. Deze avond was erg gezellig en de collega's erg leuk! Tijdens deze avond hebben we ook een moeder van een van de collega's ontmoet. Zij heeft ons uitgenodigd om een keer bij haar thuis te komen eten omdat haar man heel erg lekker kan koken. Ook heeft zij gevraagd of we een keer meegaan naar een Hindoestaanse kerk. Dit lijkt ons erg interessant dus de kans is groot dat we een keer meegaan. De rest van onze collega's zijn ook erg enthousiast over ons. Ze willen allemaal graag meegaan met tripjes en met ons afspreken. 

Maandag tot en met donderdag waren normale stagedagen. Op stage wordt het voor ons allebei steeds drukker en leuker. Nu de vakantieperiode bijna voorbij is komen er steeds meer patiënten. Na stage maken we vaak hele plannen om savonds te doen. Op de een of andere manier zijn er vaak dingen waardoor onze plannen niet door kunnen gaan. Dingen zoals bijvoorbeeld ons bed of de warmte. Zo is ons plan om te gaan tennissen weer een weekje uitgesteld. Dit plan wordt dus nog vervolgd. 

Donderdag middag om half 5 werden we weer opgehaald door onze taxichauffeur. Met een best wel tegenzin begonnen we aan een rit naar ''de stad.'' Hier kwamen we aan bij ons appartement voor een nacht. Door een miscommunicatie met booking.com hadden ze bij het appartementen complex niks doorgekregen over onze reservering. Het personeel was erg vriendelijk en loste het probleem meteen op. Vrijdag zijn we naar de vreemdelingen politie gegaan om ons probleem van het visum toch maar te proberen oplossen. Omdat er bij de vreemdelingenpolitie strenge regels zijn voor de kleding moesten we voor een half uur met een lange broek door de 40 graden in de volle zon lopen. Dit vonden we natuurlijk erg geweldig maar niet heus. Eenmaal aangekomen bleek de oplossing voor ons grote probleem erg makkelijk en was het binnen een half uur geregeld. We zijn dus voorlopig niet illegaal in Suriname. 

Omdat we ons probleem hadden opgelost vonden we dat we wel een beloning verdiende. Zo begonnen we dus onze wandeling (ja weer van 30  minuten maar nu gelukkig in korte broek en schaduw) naar de mc Donalds. Hier hebben we erg genoten van vette frietjes en een lekker burger of kipstukken. U snapt wel dat we hier erg gelukkig door werden. We zouden rond 2 uur opgehaald worden door onze taxi maar door de drukte in de stad kwam de taxi pas rond half 4. Toen werden we in een veel te krappe en volle taxi gezet, waardoor we hoopte dat de reis heel snel zou gaan. Dit viel weer tegen en onze knieën waren nog nooit zo pijnlijk bij het uitstappen. Al met al waren we er blij dat we weer in het rustige Nickerie zijn. 

Vandaag staat er veel op de planning. We hopen te gaan shoppen voor een jurkje want er is vanavond een groot feest. Vanavond is er namelijk Parbo night in Nickerie. Dit feest is door heel het land bekend en het lijkt dan ook of heel Suriname voor een dag in Nickerie is. Er is nergens meer een vrij appartement te vinden, wat dus ook betekend dat wij nieuwe buren hebben. Deze buren zijn gezellig en zorgen heel de dag voor gratis muziek voor ons. 

Dit was het weer voor deze week! We moeten nu snel verder met alles wat we vandaag willen doen dus tot volgende week!