Week 8 en 9- Drukte, Diwali en Bigi Pan

Hallo allemaal, het is erg lang geleden dat we iets hebben geschreven. Sorry hiervoor maar de weekenden worden steeds drukker en meer chaos. Het gaat waarschijnlijk vaker voorkomen dan we een weekje over slaan.

De afgelopen twee weken zijn er veel dingen gebeurt dus ga lekker zitten en geniet van onze (iets langere dan normaal) blog. Het begon twee weken geleden op zondag. Deze zondag was weer heerlijk uitrusten en genieten van ons huisje en het weer. Natuurlijk hebben we een dienst van de beide Nederlandse kerken geluisterd. 

Vanaf maandag begon de stage weer. Voor Hadas was het een hectische week. In plaats van de gebruikelijke 12 werknemers op het lab waren er deze week gemiddeld 5. Dit zorgde ervoor dat het vaak later dan 3 uur werd en dat de stage eindelijk een heel klein beetje ging lijken op de drukte in Nederland. Roos had ook een spannende stage week! Ze moest namelijk nachtdiensten draaien. Haar diensten begonnen om 9 uur en ze was om 7 uur klaar. Nu zullen jullie vast denken dat het heel de nacht doorwerken was en dat het ook wel druk zou zijn. Van te voren werd roos dan ook gewaarschuwd dat ze hier niet slapen maar alleen dutjes doen waarna ze vervolgens dus toch minimaal 4 uur lang gingen slapen. Dat slapen doen ze niet op een lekker bed maar gewoon op een stoel terwijl ze zich zo lekker mogelijk proberen te positioneren. 

In het weekend hadden we iets om naar uit te kijken. Er was namelijk een Surinaamse feestdag. Diwali, dit wordt ook wel het lichtjesfeest genoemd. Dit feest is officieel op zondag maar de hele week ervoor vieren de Hindoestanen het feest al thuis. Dan maken ze lichtjes aan om zo de duisternis te verdrijven. Op de zaterdagavond is er elk jaar een optocht. Hier dragen de mensen die meelopen de traditionele klederdracht. Wij werden uitgenodigd om mee te lopen in die optocht en die ervaring wilde we niet laten schieten. Op zaterdag om twee uur (op het heetste moment van de dag) liepen wij in een lange zwarte legging en een net wit shirt richting het huis waar we verder aangekleed zouden worden. Hier werden onze haren gedaan, werden we opgemaakt , werden de sari's aangedaan en hebben we heerlijk Hindoestaans gegeten. Dit eten was vegetarisch en ook op de traditionele manier. Dit betekend dus uit een lelieblad ongegeneerd met je handen eten. U snapt wel dat dit een hele ervaring was. Rond 6 uur gingen we in formatie staan om naar de markt te gaan. Dit was een heel gedoe en rond half 7 gingen we vol goede moet met ongeveer 120 man onderweg. Eenmaal bij de markt aangekomen moesten we nog een uur staan en luisteren naar wat mensen die toespraken hielden en uitlegde dat er prijzen gewonnen konden worden en op welke manier. Toen konden we eindelijk gaan, terwijl we stiekem al wel moe waren van al het wachten. De tocht zelf was ongeveer een uur lang en we moesten heel de tijd dingen roepen zoals 'subh divali' en dat onze sponsor rainbow water was. Na een lange tocht en heel lang wachten op de uitslag van de wedstrijd hoorde we dat we tweede waren geworden wat een hele prestatie was. Toen konden we eindelijk naar huis en zijn we heerlijk gaan slapen. Het was een ervaring om nooit meer te vergeten en heel bijzonder. 

Voor de zondag zijn we uitgenodigd om bij Lalita en Akbhar te gaan eten. Hier hebben we heerlijke vegetarische roti op en heel veel zoetigheden. Tijdens het eten hebben we lekker gekletst met onze buren die ook mee waren. Na het eten hebben we het hele levensverhaal van Lalita gehoord wat heel indrukwekkend was. Het was bizar om te horen in wat voor armoede en moeite zij is opgegroeid en hoe stevig ze nu in haar schoenen staat. Toen kwam er opeens gele watermeloen op tafel en hebben we daardoor het hele aanbod van Surinaamse vruchten doorgesproken. 

De stageweek die hierop volgde was weer druk voor Hadas. Gelukkig was ze deze vrijdag wel vrij. Roos had dit keer de middagdiensten waardoor ze niet aanwezig kon zijn bij de tennis. Trainer Dan was hierdoor wat van slag. Hij heeft namelijk drie keer aan Hadas gevraagd waar Roos uithangt. Woensdagavond zijn we uitgenodigd door wat ex-collega's van Roos van de mannenafdeling om te gaan wandelen. Om hier een beeld bij te schetsen: Wandelen is hier gelijk aan rondjes rijden met de auto van de ene naar de andere locatie, wat biertjes tussendoor drinken en vooral genieten van het niks nuttigs doen. Hier hebben we weer wat Surinaams geleerd, namelijk dat als je besluit te zakken als je in de auto zit je dus uitstapt. Wij begrijpen u verwarring. 

Vrijdag was het tijd om naar Bigi Pan te gaan. Dit is een natuur/vogelreservaat niet ver van Nickerie. Hier gingen we heen met vier andere Nederlandse meisjes waarvan we er één nog van de middelbare school kennen. De tocht naar het reservaat was al een unieke ervaring. Door een smalle rivier met allemaal witte reigers naast en boven je, was echt een prachtig gezicht. Eenmaal aangekomen keken wij onze ogen uit. We verbleven bij een lodge wat gewoon een mini-dorpje op water was. Hier hebben we ook heerlijk gegeten in het restaurant en zijn vervolgens met de boot vogels gaan spotten. We hebben enorm veel vogels gezien, in hele mooie kleuren. Vooral de rode ibus heeft indruk gemaakt. 's Avonds gingen we voor de kaaimannen tocht. In het donker op zoek naar rode oogjes in het water was een hele uitdaging, Gelukkig hadden we een hele scherpe gids die van meters afstand al van alles kon aanwijzen. Zo hebben we een aantal slangen gezien waarvan we er één hebben kunnen vangen. Op dat moment zagen we een kaaiman vlakbij de boot. Onze gids dook het water in en met een behendige beweging had hij hem te pakken. Eerst even een elastiekje om zijn bek en daarna de fotosessie met de kaaiman op schoot. Dit zorgde voor wel wat beroering in de boot. We zaten namelijk met 8 man op de boot, en dan is er geen ruimte voor een slang én een kaaiman. Dit zorgde voor wat lichtelijke chaos. Uiteindelijk is er voor gekozen om dan de slang maar los te laten want ja, je moet wat. Hierna is er nog een kaaiman gevangen wat volgens de gids heel bijzonder was, omdat het vrij uniek is dat er al één gevangen wordt. Al met al een geslaagde avond. Inmiddels was het natuurlijk al vrij donker, en verbaasde we ons over het aantal sterren. Wij kwamen beide tot de conclusie dat we nog nooit zoveel sterren hebben gezien. Uiteraard hebben we hier dan ook een poos naar gekeken. 's Ochtends was het weer vroeg dag want om 6 uur ging namelijk de zon op. En uiteraard wilde deze fanatiekelingen dit meemaken. Dus weer vroeg uit bed en genieten van de prachtige zonsopgang. Na een lekker ontbijtje gingen we weer vogels spotten met afsluitend een modderbad. Dit liep uit in een moddergevecht, waardoor we nu nog steeds modder uit onze oren halen. Na deze bijzondere ervaring gingen we, gelukkig na gedoucht te hebben, weer op huis aan. Met wederom een hele mooie terugreis. 

Vanavond zijn met de taxi naar de Lounge geweest. Voor het eerst met de taxi omdat we te moe waren om te fietsen. Dit was overigens ook gelijk de laatste keer. Heen kwam de taxi keurig op tijd en gingen we nog even Jasper op halen. Na heerlijk te hebben gegeten dachten we op tijd naar huis te gaan omdat de trip naar Bigi Pan best vermoeiend was. Na een half uur was de taxi echter nog niet verschenen. Wij bellen, zegt de telefoniste dat we hem nu wel bijna zouden kunnen zien als we naar buiten liepen. Wij dus weer geduldig wachten, terwijl elke auto die voorbij reed de hoop deed minderen. Na anderhalf uur waren we toch wel heel chagrijnig en kwam hij opdraven met het excuus dat het best wel druk was. Het was een hele stille terugreis kunnen we wel zeggen..

Nu zijn we eindelijk thuis en nog steeds moe dus gaan we lekker slapen. Volgende week vertrekken we donderdag op vrijdagnacht naar Isadou met collega's van het ziekenhuis. Hierdoor zullen we geen blog schrijven, en zullen we jullie nog een week langer in spanning houden.