Week 2- Zon, Eten, Ziekenhuis

Op deze zonnige zaterdagochtend willen we jullie mee laten genieten van de afgelopen week. Dat het zonnige is, is hier zeker geen uitzondering. De afgelopen twee weken hebben we twee buien van hooguit 10 minuten gezien. Dit in tegenstelling tot Nederland als we de verhalen moeten geloven. 

Vorige week zaterdag zijn we nog wezen zwemmen zoals we al gezegd hadden. Het water heeft hier een heerlijke tempratuur en veel van de lokale bevolking is hier te vinden. Vooral omdat het voor de kinderen hier nog zomervakantie is. In oktober beginnen ze weer op school. In het zwembad hebben we gevolleybald met een aantal kinderen, wat erg gezellig was. In het zwembad kan je een lidmaatschap kopen waardoor je een maand lang gebruik kan maken van het zwembad en de tennisbaan die ernaast ligt. Wij zijn van plan een lidmaatschap te kopen en nemen hierbij tennisles, wat twee keer in de week gegeven wordt. Hiermee hopen we als we terug zijn, mee te kunnen doen aan het WK duo-tennis. 

Zondag zijn we naar een kerkdienst geweest. Deze begon om tien uur maar als echte Nederlanders waren wij er gewoon al kwart voor tien, wat hier best een uitzondering is. De dienst begon met veel zingen in verschillende talen door elkaar (Nederlands, Hindoestaans en Engels). Hierna gaf de pastoor een uitleg over verschillende Bijbelteksten. Wij werden hier hartelijk verwelkomd. Er werd voor ons een welkomslied gezongen en alle gemeenteleden kwamen langs om een hand te geven. Aan het einde zalfde een zuster de mensen in de naam van de Heilige Geest. Dit was wel wat anders als wij gewend zijn. 

Na deze dag begon de stageweek weer. Op stage hebben we het al meer naar ons zin. De dagen worden drukker en er zijn meer dingen die we mogen doen. Ook leren we de collega's beter kennen, wat zorgt voor een gezellige sfeer. We krijgen steeds meer te zien en te leren. Zo heeft Hadassa leren prikken en mocht Rosanne meekijken met een operatie (de details hiervan zullen we jullie besparen aangezien het te maken heeft met veel bloed en pus). In het ziekenhuis zijn veel Nederlandse specialisten. Deze zijn erg vriendelijk en bereid om ons zo veel mogelijk te leren. Woensdag werd de nieuwe spoed eisende hulp geopend. Dit was een groot feest, waar ook de minister van volksgezondheid aanwezig was. Er werd vuurwerk afgestoken, hapjes en drankjes verzorgd en de feestcommissie was in traditionele Surinaamse kleding. 

Vorige week vrijdag hebben wij een Nederlandse stagiair ontmoet waar we afgelopen donderdag mee zijn wezen zwemmen, waarna we uit eten gingen. Die dag hebben we voor het eerst echt Surinaams gegeten (inclusief heel veel kruiden en pepers). Dit beviel goed en is zeker voor herhaling vatbaar. Gisteravond zijn we weer naar de zeedijk geweest waar we een hele mooie zonsondergang hebben gezien (zie foto's). Hierna zijn we weer uiteten geweest in de Lounge. Hier waren ook de Nederlandse specialisten die een praatje kwamen maken. Naar de zeedijk fietsen is een klein haf uurtje wat voor de specialisten echt te lang was, wat ervoor zorgde dat ze zich lieten rijden met een taxi. Nu is dat hier ook wel erg goedkoop. 

Koken voor twee personen is best lastig, zijn wij achter gekomen. Zo hebben wij altijd veel te veel en de kliekjes verdwijnen dan weer in de koelkast. Vaak gebeurd het dan dat we ze vergeten waarna we ze weg kunnen gooien. Hier moeten we nog even handigheid in krijgen. 

Donderdagavond kregen we nieuwe (luidruchtige) buren. Zij zijn met een groot gezin wat ervoor zorgde dat de watertank vrijdagmiddag leeg was. We konden de wc niet meer doorspoelen, niet meer douchen en zelfs tanden poetsen werd een lastig verhaal. Gelukkig duurde dit maar één nacht en hebben we sinds vanmorgen weer water.  

Als laatste zijn er een aantal Surinaamse uitdrukkingen die wij jullie niet willen onthouden: 

Zo is make-up op doen is make-up zetten, als iemand ontlasting heeft gehad is die persoon afgegaan, als iemand een bril draagt dan brilt hij, veel alcohol drinken is sopisopi en ze wensen je hier een frisse morgen.